Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat, dan gaat dat dier naar de Regenboog brug.

Daar zit Chopin, onze huiskater die helaas ook overleden is, op hen te wachten. Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden, zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen. Er is genoeg eten, water en zonneschijn en onze poezels voelen zich daar warm en prettig.
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter. Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond, precies zoals wij ze herinneren bij jullie thuis en hier in ons hotel.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding: Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje achter hebben moeten laten.

Ze spelen met elkaar, maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen en in de verte tuurt. Zijn ogen beginnen te stralen. Plotseling verlaat hij de groep, rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen, houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging. je handen aaien zijn liefdevolle kop en je kijkt weer in die mooie ogen, die je zolang niet hebt gezien, maar die altijd in je hart zijn gebleven.

En dan gaan jullie samen over de Regenboog brug… .

“de baasjes van deze schatten lieten ons weten dat ze intussen jammer genoeg afscheid moesten nemen… Klik op hun naam voor het zien van de foto”